Aanmelden voor Amail - nieuwsbrief Habitat
- Details
- Gepubliceerd: maandag 06 juni 2022 10:11
- Geschreven door Mark Hömmen
- Hits: 104
Is Brussel anders dan Groningen als habitat? Ja! Dat zou je kunnen schreeuwen voor de plek, het eten, de cultuur, de interpretatie van het leven. Een droog nee als je het bekijkt vanuit sec een biotoop: stedelijk gebied waar in levensbehoeften wordt voorzien in een stadscentrum of aanliggende winkelcentra.
Zeker en vast geeft het een fijn gevoel op een plek te zijn die je denkt te kennen, welke natuurlijk niet perse die hoeft te zijn waarmee je vertrouwd was of bent. Dat zou zoveel kunnen betekenen bekende stadse patronen te herkennen en verrast worden door zelf gedefinieerde onregelmatigheden van de plek waar je je du moment bevindt. Vergelijk je dan de hele tijd, wellicht onbewust?
Met een krant gaat hij naar het terras aan de A. Kleurige Effio-sokken zichtbaar onder niet te lange broekspijpen. Het hippe buurtcafé met keurige zitjes aan het water heeft alles om zijn favoriet te worden. Maar dat gaat niet lukken. Studenten, ambtenaren en morsige accountmanagers in de zorgsector plakken aan stoelen als bierschuimresten aan snorren. Buurtgenoten wachten niet graag op een buurtcaféterrasstoel. Het is nog vroeg. Hij heeft geluk. Naast hem een blonde vijftigplusster uit Winschoten-noord. Haar springerige kuif, Groningse accent, minieme scheurtjes in d’r red-hot-pepper-lipstick met een fijne gloss doen het goed in de zon en verwarmen hem. ‘Woont u hier in de buurt?’ vraagt ze hem als hij naast haar neerstrijkt. Ze glimlacht terwijl ze liefdevol naar twee duiven kijkt. De man kijkt haar vrijmoedig aan met een u in jij veranderende blik. Ondertussen vraagt hij zich af wat het verschil tussen een legging en skinny jeans is. Zij: ‘Je ziet er niet uit als een duivenhater.’ ‘Nee,’ antwoordt hij berekenend. Waarom zou je een mooie vrouw ook tegenspreken.
Aan de havenkade in Harlingen ligt een aantal voor A-kwartierders bekende schepen: de Mars en de Pelikaan bijvoorbeeld. Een paar dagen mocht ik als bemanningslid zo’n schip delen voor een tocht naar Vlieland. Het voelde goed en het afscheid nemen na die dagen was even moeilijk. Is dat hechten aan mensen en spullen de reden dat we, zodra het financieel kan, liever kiezen voor iets van onszelf? 
Al lopend met vrienden tijdens prachtig vroeg-lenteweer door het A-kwartier is er verbazing over de nu alweer overvolle en het aantal grote terrassen van de toch nog vele bestaande horecabedrijven. Een wirwar aan herinneringen aan de stad in de 70’er jaren doemen op: